Koştum

Anlatılmaz veya anlaşılmaz değildi
Açık ve gerçekti herşey
Hep yaşadıklarım gibi
Bir hayal kurdum
Seni anlattım kendime
Kendimde seni buldum
Bir silah tuttu elim
Gururumu çekip vurdum
Koştum yollarına
Sorular sordular
Engeller koydular
Durmadım inandım koştum
Bu dedim
Bu son dedim
Anam avradım olsun dedim
Büyük yemin ettim
Koydum gençliğimi cebime
Büyük lokma yedim
Büyük laf konuştum
Hatalıydım yanlıştaydım utandım
Umut dedim yaradan dedim
Anamın duasını aldım
Bacımın gözyaşını
Koştum yollarına
Yoruldum,yıkıldım,yakıldım
Kınadılar gönlümü
Bir bir sınadılar
Seni buldum bir akşam üstü
Herkez düşmanım oldu
Ben ağladım herkez güldü
Ne mecnun bilen vardı
Ne keremi anlayan
Herkez akıllıydı sende
Bir tek ben deli
Adam bildiğim adamlar
Allahın selamını çok gördü
Anladımki gönül gene çamura düştü
Utandım
Kendimden değil kendim için değil
Sana geldi diye yollarımdan utandım
Bir delikanlılığıma bir sana baktım
Deliydim gençtim
Apansız vurdun beni
Ağladım yaşlandım
Yüreği çamurdan alayım dedim
Benim bildiğimi ele vermişsin anladım
Kaldıramadım yüzükoyun kapaklandım
Yağmur çöktü yabancı şehire
Ve o şehirki bir türküsü vardı
Ben ağladım türkü benden utandı
Yaşlı bir adam oldu tecrübe
Evlat dedi
Bu şehirden daha hiç adam çıkmadı
Bu şehire gelen hiç gülerek çıkmadı

Olurmu dedim amca
O gün o şehirden iki büyük adam çıktı
Büyük bir fırtına çıktı
Ayaklarım yere bastı
Gözyaşım değildi dökülen
Biri yağmuru gözüme attı
O gün bu gönülden büyük bir kadın çıktı
Kadın güldü arkamdan
Kadın adamı öldü sandı
Adam birkez daha anladı
Hepsi bir oyundu işte
Kadın sadece süslü bir oyuncaktı
Gönlüm hatalıydı utandım
Gönlüm gene herkezi kendi gibi sandı...