Köy

Kulağıma çalınan ince bir köy türküsü
Ellerimde asfalt kokan ekmekler
ayaklarım merdivenler ile boğuşurken
beynimde bin asansörün gürültüsü

Gökdelenler arasında bir avuç kırmızı toprak
küçücük dükkanın vitrininde
içinde beyaz taşar olan aptal bir vazo
kafamı kaldırdığımda yüzüme damlayan
önce yağmurmu bu acaba dediğim
köy kokusu ensanslı çamaşır suyu

bazen düşünüyorumda hala bir köyde yaşıyorum
mekan farklı olsada tasvirler hep aynı
kapım,
evim,
bakkalım,
hergün yeni bir sürgün veren beton tarlaları
bu tarlalar arasında gezen hayvanlar
sokak köpekleri,
ev kedileri,
köstebekler,
köyün delileri.

burada herkes muhtar olmuş,
maraba desen herkes.
sabana koşulan öküzler,
biçilen yürekler.

bazen diyorumda bizim köy ne kadarda büyümüş