Köy Kokulu Sevgilim

anılar kentlerde yaşar
köy kokulu sevgilim
kokusunu bırakır üzerine ara sokaklar
ağlarsın
seveni ağlatır




yanılmak
gözlerinde uçuşan balonların
hafif meşrep yer çekimi müptelalığına son vererek
toprağa baş üstü çakılmasıdır
sevgilim
kaşlarına saklanan siyah martılar kadar çapraz
ellerine kokusuna sinmiş miski amberden birazcık az
yürekteki yangının bedelidir
sevgilim




biliyorum rüzgarlar karışık
anlıyorum rüzgarları buruşuk
yere yapışmanın bile bir raconu var
patladı tüm pembeye çalan balonlar
o zaman anlarsın
nasıl öyle özenle
gökyüzüne tutturulmuş
bakışları hayli partizan çılgın bulutlar geçiyor üzerimizden
sevgilim




yürüdük yüzlerimizin karası güneşe sunulu
yürümek sona vardıkça
saatleri çılgın bir horoza kurulu
akşamdır dedik ve ilerledik
yürüyüş sonraları kesemedik zamansız öteni



hayatımıza, konup kalkması yasak kuşlara
yürüdük ve yerçekimi uyumu yasasını
en uzun renkle bozduk
zaman maviydi
köy kokulu sevgilim

olsun
zaman ki bir yerde dolsun

çıkmıyor içimdeki sofaya oturmuş cinler
hiç doğmamış çocuğa don biçiyorlar
makaslar duaların aminlerinde
zik zak keser sevgilim
boşuna uğraşmayın ölçü alımında
öldüm de haberiniz yok


oysa
ben hep yükseklerde uçmayı hayal etmiştim
kuşların kanatlarına dokunup kaçmayı
kuş bakışı evlerdeki yaşamları seyretmeyi

nede çok arzulamıştım, küçük dağları ben yaratmayı
yanılgı olsa da yaşadıklarımız
etine dolgun acı çektiğimiz günlerde
etrafında dönen
o güneş
etrafında dönmeye berdevam
köy kokulu sevgilim