Koyu Koridorlar

fokur fokur kaynayan kalabalık şehirde
serin insan üflemeleri, rüzgara karışmış durumda

insanlar kadar yollar, dükkanlar, köprüler de
bıkmış bu belirsiz uzayıp giden zamandan

köprü korkuluklarında takılı kalmış
üç saatlik uykulu ihtiyar bakışlar

otobüs beklemenin verdiği
o tarifsiz nötr durum

huysuz bir babanın kızına söylendiği gibi
homurdanan otomatik pedallı otomobiller

keşif duygusunun bilinmez tadı
ağzımı sulandırıyor tam da şu anda

ispanya'da doğmak vardı
-siz söyleyin- kaç yıl önce

yasadışı çocuk gülüşlerini alıp saklamışlar da
gökten çuvalla ihtiyar dökmüşler gibi, eski şehir

bir an için insanların bakışı oldum, sıyrılıp mantığımdan
kiminin gözünü kısıp, dalıp göklere düşündüğü gibi, sözgelimi

ahşap köy kapılarından daha yetkin değilim
açana çan çalarım, kolay kapanmak huyum değil

kışın saat sekizinde bir ihtiyar gençlik parkında suya düşmüş
gelip geçenlerin görmezden geldiği kadar vurdumduymazım

ucu -siz söyleyin- nereye açılan koyu karanlık koridorlar
yaşlı kadın üst katların şehvetinden bahsediyor, hayır diyorum

kulağa eziyet cümleler sarf eden geveze mahluk
kırdığı kadar onardığı hiçbir şey yok, ezdiği kadar doğurduğu da

mezun bir genç gibi mevcut normaller omuzlarımdan bastırıyor
gitmeyi ya da durmayı,karşı koymayı da koymamayı da sormayın

sorarsanız önümüzdeki serili yelkovanlarca susarım
sormaz da dinlerseniz kulak kulak, ses ses anlarsınız -neyi?-

normale karşı kürek çekip, disiplin mi?
hazzın akıntısında savrulup, özgürlük mü?

ağ mı, ol mu?
in mi, insizlik mi?

-siz söyleyin-