Koyuluktan Aydınlığa Dostla...

//Yeniden doğuştur... Tablolardan alıntı his//




Çoğu gök kubbede
Yıldız sanar kendini!
Yıldızlarım avuçta heyhat!!
Yaktıkça kanar elim...




Gözyaşı tarlasında
Dikendir tohum sebil
Büyüdükçe sıkışır ya
Ana rahminde cenin
Koyuluktan aydınlığa

Ulaşamam

Sığmaz kan kokulu kâbusa devir...





Sabır kıyısında hasret filizlenir,
Yoktur yeniden doğuş...




Tümsek deyip geçmeyin
Kalır derinde izi
Sıkışır ab-ı hayat
Yüreğini dişle,
Yetmezse kemir...
Avuntudur yürekte
Izgara olmuş densize kalem kepir..






Göç etti gece
Güne yüz verdi sukut,
Uzak mı uzak umut
Virgüle kaldı hayat
Beklemek düştü yâda
Sen tasalanmayı bırak ta
Karıştır beynini ve anla
Kısır döngüyü ya da Ali Cengiz oyununu...






Zifti gece astar etmiş yüzüne
Kat kat sürmüş insanlığın gününe
Buruşmuş onca surat, karar vermez ehline
Manasızlık gayeyi boş heves saymış günde...





Nazlı gelin misali ay süzülür gecenin koynundan
Yeniden başlar şiir ve gazel
Tazeler ruhun tedirginlik veren yanlarını
Şimdi yok olmak vakti....
Ay ölürken seherde sızıyla avun
Ya da öp seherle süzülen ışıkları sızlatmadan..
Gecenin emeli ruha sızı katmak değil mi?
Her şey akşama göz kırpan batan güneşle başlar
Yol alır hüzzam peşrevi ağır aksak gecede
İklim değişir gözlerde, ayaz
Yakar hece hece...






//Eski güzel şeylerden değil,yeni kötü şeylerden başlamak gerekir
Walter Benjamin//