Koza... Kabuk... Kitap

kendini
resim zanneden bir tuvalin ömrü
ne kadardır
koza konuşan
güneş susan bir kelebek çalımıyla...








ıslığımı
en yasal göçlerimden birine ekledim
ardımda şehrimsi kasabalar
suların taammüden asıldığı
ritimsiz ıslak çimenler...
açlıktan bezmiş sapsarı yollar...

kimlik geçmeyen bir koy arıyorum
kimliğimi kaybetmeyi düşlediğim bir koyak
kaybettiğim günah...





oysa sırtımdaki kabuk
en belirgin suçlardan çıktığını haykırdı
duydunuz mu








şimdi
her istasyon
iskele
durak
kendi öyküsünü kusan
okunmayan bir kitap...