Kozmopolitlerde...

rabıtların hayattan çözüldüğü an
ve sen yine yoksan...

herşey bir kalemin ihtirasıyla başlar
acı acı acı...
ve emsalsiz muharebenin ruhunda yavaşlar

dudaklarında çarmıhta yırtılmış gece
assalar nabzında sökülecek hece hece
namlunun ucunda hayatım...

ben bir yalnızlık istiyorum
parçalanmadan ayna
yalnızlık istiyorum
zamanın hukuk boşlukları olmadan

her muammanın affına dikilmiş sır
seni özlüyorum...
tarih esrarlarında tükeniyorum
asır asır

rabıtların hayattan çözüldüğü an
ve sen yine yoksan
ve yine terkettiysen beni
ritminde tükendiğinde bu beste
sildiğinde hayattan son saniyeni
hatıralarda belireceksin aheste aheste