Kozmos ve Şair

bir bardak maden suyunda baloncukların

dikey olarak yükselmesini izlerken

bana birçok saat verildi ve benden alınırken

görelilik ilkesine göre sıfırla aynı olan sabit bir hızla

bazı entelektüellere göre ak-kara demekle aynı şeydir

zihnim gezegene geri dönmek için bir yükselişte

hayallere tutunduğum bir gece

ve

tütün tüterken dumanın

atmosfere yükselişini izlerken

düşüncelere daldığım sayfaları boş bir kitap

belki sarhoşluktur ruhuma ızdırap veren

bardağın dibinde viski girdabı coşarken

düşüncelerim hiçlikle vals ederken

belki de

sadece basit canlıların geleceği olmalı

düşünüyorum ki

o tek hücrelileri kim umursar

evrenin yok oluşundan sonra

geriye kalan karanlığı hayal ediyorum

yörüngeme bıraktığın boşluğu bildiğin halde

o son ayrılıktan daha basit bir hücre olabilir mi

sana olan mesafeleri ve uzayı düşlüyorum

ya da ışığı yani evreni ve tasarımcısını

sensizliğim geceyi hükümsüz kılsa da

tüm bunlar bir bardak soda ve baloncukların

dikey ve beyhude yükselişinde gizli olabilir mi

ışığım sessizliğin gölgesinde yok olsa da

kalan daha fazla karanlık

bu sessiz sensizliğin hiçlik resminde

evrenim perdedeki kuantum noktasında gizli

artık hakkında konuşmayalım

seni düşünmekten yorulmuş bir gezegen ruhum

bir bardak soda ve baloncukların

dikey olarak yükselmesini izleyerek

birçok saatim anlamsız geçerken

gözlerin verildi ve benden alındı

görelilik ilkesine göre sıfırla

aynı olan sabit bir hızla

entelektüellere göre

bazen umursamamak

yedi ceddine saymakla aynı şeydir

tütün tüterken

ve sessiz olması gereken bir ben varken

ustanın da dediği gibi …..et

ve benim yeni bir isim verdiğim bir sen

yok olurken usul usul…