Kuantoşiir

Her şeyin öncesi annem;

o benim kum saatim

çaldığım ilk fosfatım

gözyaşı çıkan ilk tepkimem

momentsiz ilk dengem...

ötesi mayoz bölünmeler...

bölünmeler çocuk emziğiyle anlatılır

kırkaltı kromozom öksüzlüğümle eksilir

dentrit kan revan

aksonlar biraz yavan

XY 'ler atıldı boynuma,

kocakarı ilaçları yalan - dolan...

hücre çeperim

intihar kokan bir sevda,

üstümde beni yakan ağır bir enzim

uyuşamıyor 

uykusuz gecelerimdeki substratla,

turgor basıncına 

peşkeş çekiyorum rüyalarımı,

saygılarımla...

bu yüzden anne

istemem, 

yeniden doğur beni

binicinin kütlesini önemseyerek 

sev beni

ve kaldır ölümü yaşamdan

suyun kaldırma kuvveti gibi,

sevmelere sal beni

sabit makaraların cömertliği gibi...

her yerde sen ol anne;

bir gülücük uzat ışık hızıyla,

sevmiyorum ölümdeki hain ivmeyi

atom parçaları deliyor beynimi

üstelik her yerde

ölüme teslim güvensiz virajlar

zeminle oynaşan 

sürtünme kuvvetleri...

görecelilikten bana ne

katıların basıncı yeryüzünde yasak

peki kim söyleyecek,

ölümün ağırlık merkezini

yaşam nereden alacak...