Kübra

Kırk asırdır asılıydı sanki yalnızlığı portmantomda; içeri buyur ettim.
Üzgün gibiydi çehresi ki gamzelerine gömülüydü bakışları...
'Ben' dedi, ama yetmedi kelimeler, o anlaşılmaz; yaşanmalıydı !
Rab tarafından hükmedilmişti gözleri, geceye.
Aslı çok basitti; sanki, o Tanrının son emriydi; tek heceyle...