Küçük Bir Hikaye

Seni anlıyorum
Gün batarken
Sırf kendi endişen
Ve bitmez kaygılarımla sen
Gün aydına kavuşurken
Kimbilir hangi bezginliğinle uyanırsın
Kimbilir hangi yalnizliğima uyanırım ben

Seni anlatıyorum
Uçsuz bucaksız bembeyaz bir sayfa
Karanlığın içinden çıkmış simsiyah bir kalem
Nafile dokunuşlarımla
Anlamsız kelimeler karalıyorum
Ne uzun ne kısa
Hafif dalgalı ince bir çizik yazıyorum
Onlar saçların
Harfleri bastırarak yazıyorum
Onlar dudakların
Sonra hepsini yırtıp atıyorum
İşte bu da gidişin
Az çok yalandı herşey
Bir yalanı bir yangın temizler
Yırttığım o bembeyaz sayfayı yakıyorum
Benim rengime döndü o da. Simsiyah

Seni unutuyorum
Hep aynı hayale kandığım gün batmakta
Son kez tekrar tövbe ediyorum adına
Nefes aldığın şehri sevmiyorum artık
Sanırım her şeyi unutuyorum
Kendimi yalnızlığın ılık meltemine bırakıyorum
Gidiyorum son kez kaybettiğim kendimi bulmaya
Bu bir veda değil
Merhaba