Küf

her eylem sen kokarken
hele basmayayım diye yüreğine
taşa değmiş postalımın boyaları dökülürken patikalara
vedalarımın acısını yükleyip bir türküye
gidişim yalınlaştırıp hayali

cehenneme yürüyüştür
ateş sürüp dudaklarıma
sen uzakları bilir misin, kervan geçmeyen hani kuşları ölü ülkenin kokusuz ağaçlarını

gasp edilmiş
ıhlamurlar susarken mayıs'ta
sanki eylül'den başka mevsim yokmuş gibi
tomurcuklanmadan dökülünce kozalaklar
iklim döküntüleri serilir ya toprağa

ve cuntalara açılılan gibi dehlizler
denizleri gökyüzünde ararken şaşkınlığı
o gözleri bantlı ergen çocuğun
onursuz çığlıkları sarsarken yıldızları

kırık kalemlerden
kurulun dar ağaçlarına boynu geçiren
ıssızlık, şafağın yüreğini kabartırken

her cesaret sen kokarken
her adım sana koşarken tökezlenişim
ve kalışım o taş koridorlarda

küf kokardı..