Küf

Gün olur sırtıma dokunur ellerin
Sisten önümü göremezken
Belki bir el tutar elimden
Biraz tanıdık
Biraz kırgın bana

Bir gün olur
Mektubun gelir ıraktan
Ümit kokar zarfın içi
Küflü duygular parlar
Okudukça ölümsüz olursun
İmkanlar dahilinde

Belki yaşam yorar herbirimizi
Karşılıklı susacak
Birine ihtiyaç duyarız
Yıllar sonra

Günler çığ gibi kayıyor yamaçtan
İçimizde bir şeyler aç kalıyor
Acımasız birileri var bedenimizde
Bilmediğimiz şeyler
Anlamadığımız hisler pompalıyor kalbe
Sonra, gece yarısı
Sehpadaki toz kırıntılarını izlerken
Aşık oluyoruz özlemlere

Herhangi bir vokalist
Puslu ses tonuyla
Geçmişe götürebilir ruhumuzu
Kitap okurken mesela
Sayfalarca anlamadan okuyup
Düşüncelere daldığımızı
Sonra geri sayıp
Hangi düşünceden başladığımızı
Keşfederiz
Kitabı biraz sesli okuyup odaklanırız
Bir de bakmışız kitap bitmiş
Biz hep düşünmüşüz
Düşünmek zor iş
Düşünmek eskitiyor
Uyumalı artık
Gün doğuyor

Ne bileyim
Çok sıkılınca insan
Ölmeli belki de
Kusursuz bir cinayetle