Küflendim Usta

Küflendim Usta.
almadın yıllardır sazı eline!
küskünlük yakışırmı,
sana be usta.
birgünden bir güne,
halim sormadın,
yalnızlıktan patladım
küflendim usta.

sabah ezanlarında,
kalkar yürürdün,
bir iki çift laf edip
gönül alırdın.
hiç değilse gelemezsen,
haber salırdın;
sormadın hatırımı,
küflendim usta.

teline dokununca,
namelerin inlerdi,
kimi gün hüzünlenir,
kimi hasret ekerdi
şimdi söylediğin sözler;
şarkı oldu dilimde,
alışmak zor sensizliğe,
küflendim usta.

demiri tavında döveceksin!
derdinya hani,
kazımışım yüreğime,
verdiğin öğütleri,
herzaman sevgini kat!
diyen sen değilmiydin;
köşelerde sevgisiz
küflendim usta.

son bir defa öpeyim,
nasırlı ellerini,
unuturmuyum seni,
senin eserlerini.
nerden çıkardın bilmem
habersizce gitmeyi,
bütün sevenlerin gibi,
özledim,gönlüm yasta,
varlığını bileyim;
küflendim usta.

eski çamlar bardak oldu,
derlerya hani!
vallahi yalan.
mum yakıp arasam ,
senin gibi bulamam.
şimdi değişti herşey,
doğrular oldu yalan.
kime inanayım'ki!
ben şaştım usta,
dışarıya çıkmadım;
hep seni sayıkladım;
mahzendeyim sanki sensiz;
küflendim usta.

duyguların şairi
boyabatlı.