Kuklaya Sitem

Ve kabusların gecemi yine zapt ettiği

O ıssız bucaksız köşelerden birindeyim...

Yüreğimde ağır bir sancı

Ve gözlerimde binlerce ayna parçacıkları...

Hani bir his vardır bilirsin

Şu gülmekle ağlamak arasında kalan...

Görmekle unutmak arasında can çekişen...

O hazin hislerden biri sarmış beni

Öyle sessiz öyle yavaş

Sarıp sarmalamıştı yüreğimin her köşesini

Ve ben öylece durmaktayım...

Sevgiliye söyleyecek onca söz ile

Sessiz sedasız durmaktayım yabani şehirde...

Meğer sen 'sen' değilmişsin sevgilim...

O eski naif gülümsemelerin yok gibi...

Yüreğin buz tutmuş...

Bülbülün kalp ağrısına aldırmadan

Yaşayıp gitmektesin öylece...

Sen bir kukla gibisin sevgilim...

Kendi kendini oynatan bir kukla gibi

Yalanlar, sahtelikler ve ihanetler ile süslenmiş

Bir kukladan ibaret gibisin...

Aynaya bak

O kirli ve yaşlı aynaya bak bi

Gözlerin...

Gözlerindeki asi sessizliğe odaklan

İşte ben hep orda kaybolurdum...

Çıkmak istemezdim...

Öylece yaşayıp gitmek isterdim eskiden

Oysa şimdi...

Oysa şimdi o asi  sessizliğin bile yok olmuş

Kirli sesler ve yanlış hisler sarmış seni...

Unutmak zor biliyorum sevgilim...

Tıpkı sevmek ve sevilmek arasındaki

O ince çizgiyi fark etmek kadar zor...

Yoruldum...

Kendimi, seni ve onları düşünmekten

Yüreğimin sancısından...

Geceden ve gündüzden dahi

Yoruldum sevgilim...

Uyumak istiyorum sessiz sokakların birinde

Ne senin yalanların

Ne de senin ihanetlerin olmadan...

Öylece dalmak istiyorum karanlığa

Ve soğumak istemiyorum /sevmekten/

Sevmek ve sevilmek arasındaki o ince çizgiyi

Unutmak istemiyorum...

Sadece uyumak istiyorum sevgilim

Öyle sessiz öyle huzurlu...