Kül Oldu
Ben bir şiir olsaydım,
Geceleri biriktirirdim,
Sonra;
Sabah güneşi yapardım.
Sen bana ne yapabilirsin ki,
Yıkılan bir ev gibi,harabe oldum.
Gözler kalbin aynasıdır derler ya,
Olmayan kalbin gözleri de kayboldu.
Yolculuk yapmak istiyorum sana,
Sadece gidiş,dönüşü olmayan yol...
Hüzün dolu bu hayatımı,
Bir kıvılcım gibi yok ettin.
Ben;
Senden başkasına kapı nasıl açılır bilmezken,
Sen bana başkasına nasıl gidilir onu öğrettin.
Bu kadar severken seni
Kül oldu uçtu gitti sevgiler...
tebriklerimle
Yüreğine sağlık, devamını dilerim...
Güzel , etkileyici bir şiir .... Okuduğumda yüreğim dedi ki :
Aşk ,Ayrılık ,hüzün , Yediveren gülün dikenleri gibi Umarsızlıklardır insan ruhunu kanatan .
Oysa güller mutluluğu temsil eder... Değil mi..?
Kendini esir eden saplantılarından Kurtulabilseydi insan.
Efsane olurdu. Kendi küllerinden doğan ................ Zümrüd-ü Anka gibi
Yüreğinin sesi dizelerini aydınlatsın Şairem...
Nice yürek sesli şiirlerinizi okumak dileğiyle.
Anlamlı dizeler, güzel yansımalar Tebriklerimle...