Kulların Matemi

ürpermeler korkular yokluğun hüzünleri
ölümsüz baharların hazana vuran yüzü
geçimsiz mevsimlerin uğrak hanında güzü
muhasara ederken matem dolu gökyüzü
ürpermeler korkular yokluğun hüzünleri

çarelerde bir mana elemler bilmeceler
geçiyor ömrümüzden safhalar pare pare
sığar mı matemimiz mahpus düşüncelere
hayatımız akmakta gizemli matemlere
çarelerde bir mana elemler bilmeceler

kim tutar ellerinden bu garip gönüllerin
mertlikse meteliğin köhnemiş yaprağında
insansız alemdeyiz sislerin uğrağında
matemlere tek merhem kulların Allah'ında
kim tutar ellerinden bu garip gönüllerin

kederli asmalarda en son hüzünler kaldı
şu dargın gecelerin sabahını görmedik
günümüz ölüm bile olsa onu severdik
iblis günaha güldü biz sevaba gülmedik
kederli asmalarda en son hüzünler kaldı

düşünce kıvrımları yüreklerde burkuntu
amansız hafakanlar ağartır seherleri
belkide dertlilerin cennettedir yerleri

bir heyecan bir heves umut,vuslat ve muştu
matemlere tek yuva ana rahminde kuytu
vuslata erişince bitecek matemleri...


k.a.gazioğlu