Küller

Yalnızlığımla dertleştim,
Gece yıldız kadar,
Sen ruhum gibi parlarken benliğimde.
Gecenin zifiri söndüğünde;
Sen olmadan ,
Sessizce.
Eşleştim gölgemle,
Sabahın ilk ışıklarıyla,
Sen dolu;
Buruşuk ,çarşafların koynunda?
Islanmış kederlerim,
Solgun gözlerimde?
Camlarımdan sarkarken yüzün,

Ve bir ağır hüzün
Çöküyor şahdamarımdan?
Senin yatağında,
Seni aldatmaktı asıl niyetim.
Gecenin karası
Katran gibi üzerime yapışırken,
Cayır, cayır yanarken yürek,
Kendi külümle söneceğimi,
Nereden bileyim.
Ve;
ay soluyor
Asılsız bir şekilde,
Yatağım kuruyor, sensiz bedenimde
Gözyaşlarıma inat.