Kül'ün Türküsü

Kapattım kitabı
Yüzüne baktım sonra
Polyanna bir avuç hayat ver bana
Öksürdü pencerem kış kapıda
Enlem ve boylam bir duvardan diğerine
Az önce geçtim bulutlardan
Alnımda yağmur lekesi
Gölgem ışık rahlesi yorgun venüs
Bak şimdi yabancı bir şehre
Ordayım öperek ulula



Günlerdir bir ceseti söküyorum içimden
Kırılıyor göğün aşka değen yeri
Bir mezarı kapatıyorum
Uzak bir evde su sızıyor bıçağın ucundan
Herkes beni şair biliyor-gülüyorum
Simyalanmış ruh sözlüsüyüm oysa
Ve mart ölüsü Anzeliha
Geçmiş zaman lirik bir masal
Ölüyor tanrıları- yontuların




---
Örttüm yüzünü Azelya
Kınadan kirpiklerin
Suyu öpen yeşil yosun
Mor bir düşün
İnciterek öptüm ağlama
---



Sanırım öldürdüler beni
Geçerken bir martının kalbinden
İşte siyahın gül olduğu bu yüzden
Susmanın en tenha yeri
İntiharın ihtilali
Yani bütün kapıları çarparak
Gittğim evlerden
Anka külümün isi
Sen bilirsin hangi masaldan
Şiire ve aşka sığmadığım





Ey sıırı dökülen ölüm

Tam üç gündür ömür
Biri suya öykünen masum frezya
Biri aşka söz kesmiş hüzün
Biri gittiğin gün

---

Bütün renklerin
Tanrısı beyazdır