Külünçe Çiçeği

bıraktığın yalnızlık mı sadece
sere serpe şişmanlıyoken yılların koynunda
takvimler sendeli voltalarla intiharlar kusarken birbiri ardına
hani rakamlar bir yerden sonra tekrar kendine döner ya
işte adına gün denilen rezaletlerin mihenkine
işte gong diyorlar ya adına hani saat başı vuruyor kafana...!



işte o zamanlarda unutuyorum seni !
hiç gelmiyorsun aklıma!





hep severdin geceleri zaten...
hep karanlıkta,
hep geceden başlıyorsun işte üzerime yağmaya
ve
kendimle iyi geçinmek adına
hiç h a t ı r l a m a k demiyorum adına...!


inanmazsın biliyorum
küpümde kök salmış gül ağacım yok artık
desem ki;
kırmızı gülleri de sevmiyorum artık!
hem de
tıpkı becerebildiğim unutmak kadar
sen kadar...!

inan...!


cepkeni yırtık yıllar uçuyor zihnimin tavan arasında
balonlarımın ipleri olurdu eskiden
kuyruğuna tahta bağladığım uçurtmalarım olurdu ipleri bileğimde
uzun eşek seanslarımdan kalmadır belki eşekliğim
demir halkadan sürerdim yolları bıkarsam topaçtan
güvercinlerimle uçardım sabah ezanları
hiç unutmam hiç!
bir kap yeme kanarlardı...!




severdim çok
oynamaya doyamazdım
yetmezdi zamanlar
bir de anne düşkünlüğü ekle semeresine
şöyle kokusunu sindire sindire içine
oradan kalmış olmalı işte bendeki zararsız fazla sevme üzerleri!


artmadan yetmezmiş ya
işte ondan güzellik
doldurarak ve uzun faz sevmişimdir sevdiysem seni...!



hatırlıyorum bir ayışığı öpücüğü saatiydi gittiğinde
ve
ne mavi, lacivertten sıyırabildi benzini bir daha
ne de ay güneşe bir daha çarptı o kadar!


işte
çok sonra öğrendim ki;
her şeyin fazlası zarar..!



unuttum seni işte Külünçe çiçeğim!
yok! yok!
inanma
söz vermiştim hani ya
''sardım sakladım seni yarınlara''
bulurlar elbet ama seni
kefenimin sol cebindeki elimin en sağ parmağında
sana en son bir sela'm vermeden olur mu
bir kere de yüksekten okunsa adım ne olur değil mi?
güvercin hizası yüksek perdeli bir darağacından...!


sorarlar mutlaka nasıl bilirdiniz maktülü
ağlamaktan utanma o zaman sal doludizgin denizini

sorarlar genç miydi
hasta mı
neden ölmüş bu!

üzülme adettir boyuna tühlenirler
alınma !
hatta alıver kalmasın
gözlerimden kendini
ve deyiver içinden!
_ki ;inanmazlar_


Külünçe Çiçeği benim...!









ToprağınSela'sı