Kumdan Kaleler

mevsimsiz bir rüzgardı
kalelerimi savurarak esen
yüzüm
gözüm/ düş tozu...

-yar gözlerini çekti benden-



çaresiz bir güz yangını
içimi dağlayarak büyüyen
elim
dilim/ aşk turtusu...

-ellerini düşürdü elimden-



bitimsiz bir yalnızlık tufanı
gökyüzümü karartarak gelen
içim
dışım/ hüzün bulutu


-beni yazgıma bıraktı
kumdan kalelerim yıkılırken-