Kurban Eylül

Yıllar üzgün
Aylar küskün
Günler şaşkındı

Güneş değildi o Eylül sabahı beni yakan alev alev
Adımlarının yönüydü gözlerimden her düşüşte parçalanan
Mesut rüzgârlar yönünü ufka çevirmişti
Ben mahcuptum
Ben mahzun
Ben mağdur
Bendim sensiz enginlerde başıboş dalgalanan...

?Gel!? diyemediği gibi ?Gitme!? de diyememişti dudaklarım
Gözlerime boşluğa bakmak kalmıştı
Bir kaldırım taşı yükümü taşırken
Düşüncelerim göğsüme hançerdi
Kirpiklerimi ıslatıp hatıralar
Bana inat az mı damlamıştı.

Eylül yaprakları siyaha dönmüştü o gece
Hüznümü güller toplamıştı şafaklara anlatmak için
Bilemedin
Ben gülsüz
Ben dilsiz
Ben sensiz
Başımı vurduğum karanlıkları göremedin.

Bak yine geliyor Eylül sensizliğin seyrine vurgun
Dalından kopmuş yapraklar gibi savrulacağım
O sokak benim, bu sokak benim
Ümitleri alıp yanıma
Yıldızlara bakmadan
Bir Eylül kendimi arayacağım.

Oysa biliyorum geçen Eylül gibi bu Eylül de aynı olacak
Gidişi olan bir yolda dönüş bekleyeceğim
Çıkmak istediğim bütün yokuşlarda
Yorulup
Yeniden düşeceğim.

Düşüncelerime saplanacak kanlı dişler
Sensizliğim artacak an be an
Pişmanlıklar vampir
Yüreğim masum
Yüreğim çaresiz
Yüreğim kurban
Eylül kurban
Eylül Kurban.