Kurbanlık Umutlar

bu yer,bu zaman,bu zamansızlık

bu kendine yabancılaşmış hal!

içimdeki her şey! ...etrafla nasıl uyumlu

dilek tuttuğum durak,beklerken nasır tutan yüreğim

kaçan hevesim,yarı açık çürük pencereler

üzerime nemden yağan deniz...nedir bu hal!

gözlerim çöllerden çorak şimdi

kirpiklerimin gölgesine sığındım

rüzgar dediğim,maskeye mahkum nefesim

mecburiyet kumsalının tozları gözümde birikti

aklı kaçık yarınlarıma bıraktım gençlik denen hediyeyi

umudu kestim kurban niyetine,sabahın kör bir vaktinde

kanatlandırıp uçurdum köprülere mecbur bırakmadan

ıssız topraklarda kaybolur da belki...bilmem ben...

ben içimden geldiği gibi düştüm tek başınalık girdabına

içimden geldiği gibi öldüm,içimden geldiği gibi sonum oldum

içimden geldiği gibi öğürdüm içimdeki birikmişliği

dışımdan gidenlere benzedim ya sonunda...isyanım işte buna...