Kurşun Kalem

Şu tükenmez kalemler,
Hiç mi tükenmezler?
Oysa ki ismine,
Tükenmez dedikleri halde,
Ne tükenmez kalemler gördüm...
Hepsi de birer birer,
Sessizce tükendiler.
Tıpkı ümitsiz aşklar gibi,
Sır olup gittiler.

Ya, kurşun kalem!?
Hele de ucu ince olursa,
Çıt diye kırılır...
Tıpkı,
Fazla zorladığın zamanlar...
Kırılan kalbim gibi.

Önce kurşun kalem!
Hele bir kullan ve de,
Gör nasıl kırılacağını.
Tıpkı,
Sevgi gibi, aşk gibi,
İtina ister, ilgi ister.

Sonra da nasıl olsa,
Gelir ardından tükenmez kalem,
Onunla yaz istediğin gibi,
Kırılmaz yorulmaz,
O seni duymaz,
Yazar, hükmettiğin gibi.
Acıları, kederleri,
Kaygıları, sancıları,
Yazar, emrettiğin gibi.

Sadık bir yâr gibidir,
Her istediğini verir.
Ama yazdıkları silinmez.
Tıpkı kulağımda çınlayan,
"Ben buralardan gidiyorum"
Diye söylediğin o acı sözün,
Aklımdan silinmediği gibi.