Kuşku

İçimde kuşkudan bir vadi

Yosun tutmuş her taş kırılmayı bekler

Duyulmak isterim, sesim yetmez

Susarım kendi gölgemin karanlığında

Tüm hidrofil pamuklarını sarsam

Eczası yok iyileşmez bu yara

Gönlümün derinliğini bilmediğim

bir yerinde, kendi kendine kanar

Kendi telaşımda yüzümü unuttum

Suretim yokluğun ağırlığında

Siretim ah o berduş siretim

Kalbini kırdığım aynalarda