Kuşlar Kalbime Uçardı

Kuşlar vardı
Kuşlar, kalbime uçardı
Kuşlar aç kalır,
Düşer diye kanatları
Yağmurdan korkarlardı
O gün yağmur vardı
Kararıyordu gökyüzü
Ziyan oluyordu iki hayat
Soluyordu çocukların yüzü
Yerdeki ekmek kırıntıları gibi
Sel alıp götürürürken ümidi
Kuşlar vardı,
Kuşları senin sevgin beslerdi
Son kez uçup gittiler
Hiç biri evine dönmedi