Kuşlar Ve Çocuklar

imgemi bölen kuş telaşında
göçmen bir güncedir gök sızısı


güzdür
ve sarı yıldızdır
dağımın eteklerine çiçeklenen esmer yapraklar
kuş hafifliğinde üşüyen ağaçların gürültüsüne verdim yüzümü
aynada koca baharlar vakitsiz hasret
dudaklarımın kıyısına uykumu bölen kırlangıçlar..
gözlerimde kör kuyu ay’ın çıplak ışığı
öyle deli ıslık hüzün
ince dalgada öpülesi aydınlığın akşam alacası nazlı bir el
eller küçük
eller yağmur parmaklarında müebbet




yaşamak ağrısı çığlığın
mavi,yeşil,kara yaralarından dökülür yangın
bir çocuğun bakışlarına ağlar yaşım
yanaklarımda susan rüzgârın sarı saçları
düşlerin ıslak bulutunda duvarlar boyu
uykum,
ırmak yumruğu sevincin kıyametinde/
gecenin ve gündüzün teninde kanıyor
düş ve huzurun kırmızı olgunluğuna eğilip alıyorum kuşları ve çocukları

tepeli bahçelerde mosmor bir sabah
güneşin açlığı

....