Kutudayken

Kutudayken
eşiğime saklanmış hakikat
dilimi eşek arısı sokmuş
gözlerinle / iğneli demir çubukla
dövülmüşüm bir şölen eşliğinde

çalasın yarama
kızgın ormandan otlar toplayıp
ki tedavisi mümkün değil sensizliğin
yara kapanır
vücudumda dünkünden de diri
lakin suyun akmazsa
dolduramam sulayamam
kurak / çöl iklimi yüreğimi

kasvetli hükümdarlar
gördüm başı ellerinde
oysa yıldızlar döşeliydi oturdukları yerde
ellerinde bir asa
gördüm denizler ayırıyorlardı
bit yeniği vardı bu işin içinde
olamazlardı gözlerindeki yıldızdan habersiz
göz dikmeden denizlerine
bakir /sığ bir yaşam önlerinde
güneş değmemiş ten özleminde

ben seyyah
dolaylarında gezdi ömrüm
aklım beş karış havada
urbadan geçmiş
çıplak dünya/ örtünmeli artık
teninden elbiseler diksinler
senin gözlerini taksın
kör dünya/ görmeli artık
senin kalbin yönetsin
başsız dünya/ mutlu olmalı artık

ben yitik
göğe yükseldim
gördükten sonra seni
elinde yaşamak hayali ellerimin
tayin kalbim
adım attığın toprak nereye sürüklenirse
sevginde büyürüm.