Kutup Kelebekleri

göğün kuyruk sokumunda sancıyor güneş
lacivert bulutlar arasından,
uzayan parmak uçları
...kızıl birer ateş!

güneşe kavruk dudaklarımın kenarından
hüzne yalpalıyor devrik cümlelerim
acıya boyandıkça nefsim
beynimin aksinde iz bırakıyor adımları

kimsesizim
yokluğun ölüme eş!
yetmiyor nefesim soğurmaya bedduaları
ansızın,
bir rüzgar yakalıyor dileklerimden
alıp götürüyor buhrana umutlarımı

en iklimsel öpüşlerim
kabuslarıma dibi tutmuş cadı kazanlarında
sevdama adanmış gibi,
insafsızca kurban ediliyor
ve buzdan canlanmış kutup kelebekleri,
parçalanıyor duvarlarıma çarpa çarpa
...dökülüyor geceme camdan kanatları