Kutupta Aşk

Bir sonbahar şairiyim
Yaz mevsiminde intihardan dönen.
Korkmaktayım ki silmişim
Baharın güneşini,
Gölgemden,
Gözlerimden,
Yüreğimden...

Gelme ne olur yanıma
Dokunma buzullarıma
Ben kutuplardayım
Eritme buzlarımı bedenimden
Eksiltme beni
Gidenlerin yaptığı gibi...
Akmasın gözyaşlarım
Soğuk denizime, yüreğime.

Mısralarıma gömdüğüm aşk
Seninle atmaya başladığında,
Dudaklarıma düşen bir ateşti,
Sessizliğimde yankılanan
Bir baykuş çığlığıydı adın
Gecemde sayıkladığım
Gündüzümde kaçtığım

Cesurdum hem de
İntihar uçurumuna gidecek kadar cesur,
Belki de ahmaktım
İnanacak kadar,
Ama şimdi
Korkağın tekiyim
İnancım ise
Bir ateistinki kadar.
Onun ki tanrıya,
Benim ki ise aşka...