Kuyruklardan Uzağa

Kuyruklar görüyorum kaldırımlarda, grand tuvalet.
Altın kaplama kuşamlarıyla kuyruklar...
Toynak izlerini takip ediyorum nereye gitsem.
Üstlerine basmadan bi geçebilsem...
Heryerdeler ve arkalarından gidiyorum
Hangi yolu yol bellesem.

Sadece yıldızlar mı kuyruklu olur?
Sadece yalanlar mı?
Evrime inanıyorlar, minik bir organizmadan insana...
Ya geriye evriliyorsak, devirerek kalanımızı?
Çünkü kan izleri var kaldırımlarda, insan kemikleri
Köşelerde gözyaşı kovaları, yanıbaşında dilenciler var!

Kuyruklar görüyorum, yürüyen önümde.
Koluma giriyor biri,
Daha dün kadeh tokuşturduğum, öteki.
Konuşuyor homur homur!
Tüm algılarıma hitap ediyorlar.
Ne çok gülüyorlar,
Öldürürken ve ölürken.
Ne çok gülüyorlar dövülürken.

Uyuyamıyorum ne zamandır...
Yanımda bir kuyrukla uyanmaktan korkuyorum.
Rüyalarımı çaldı hırsızları,
İçine koyup birkaçını,
Aldıkları yere bıraktılar.
Çarşafımda bir kuyruk mu var?
Karanlığın sahibi kuyruklar!
Yakın ışığımı!

Kaçmak istiyorum şehirden, şehirlerden...
Sadece benim uzağım olan bir uzağa!
Mağara duvarlarına gözlerimi kazıyabilirim.
Yaktığım ateşin ışığında.
İç sesimin ezgisini mırıldanabilirim.
Tek bir sözcüğe ihtiyacım olmadan.
Kuyruklardan uzakta...
Onlar göğün yüzünü kaplamadan!

16 Aralık 2010 123 şiiri var.
Beğenenler (3)
Yorumlar (2)
  • 13 yıl önce

    enteresan geldi şiir,bir daha okumalı.durup düşünmeli sonra.

  • Güzel dizelerdi,gönlne yüreğine sağlık,kalemin daim olsun,tebrikler.😙😕