Lâ

Sen gidersin;
Kaldırımlarıma siner nefesin.
Gittiğin yollar kuraklaşır.
Siyaha boyarsın yol kenarındaki ağaçları.
Denizleri küstürür her adımın.
Gökkuşağını s/ararsın sıcak r/enginle.
Ve susturur tüm neyzen kuşları gidişin.

Sen gidersin,
Kirpiğime kıvılcımı dolar güneşin,
İnfilakın eşiğine düşer parmaklarımdaki aşk.
Susku yemiş bülbüller açar gökyüzü.
Kırılır ruhumun körpe zeytin dalları da,
Sırtımda yaraları peydah olur ateşin.

Sen gidersin,
Şebnem şebnem yakamoz olur gidişin.
Düşer şiirimin günbatımına ellerindeki n/asır.
Bir gece sessizleşir aniden,
Bir gece düşer içine ayalarımdaki mahşerin.

Lâ!
Sonsuzluğa öykündüğün günün adıdır.
Gözpınarlarından s/üzülür âb-ı hayat.
Sen gidersin,
Bizi de alıp koynundaki cennete,
Ben,güneşi,bulutları,yağmuru suçlarım.

Lâ!
Sonsuzluğa düştüğün günün adıdır.
Kirpiklerimden kaçıştığı gün gözlerinin.
Sen gidersin,
İçimdeki fırtınanın götürdüğü yere seni,
Sen yeter ki gül,ben buradan da duyarım.