La Vita

Ayak bileklerimi yokluyor acı

Umut bir çorap yumağı

Sabah açılıyor

Pencerem sırf orman

Saksıda kadife çiçeğim

Top oynuyor çocuklar

Sıkıcılığı kovalıyor birkaç bulut

İki kumru karakolluk olmuş

Ağaçlarda yuva karmaşası

Olanlara rüzgar şahit

Mevsimsiz savruluşlar

Dünyanın güncesi

Sarı pötikare mendilimle

göğü siliyorum hiç durmadan

Yağmur günleri deliyor

İçimde hayat birikiyor

Kocaman insan seliyim

Düşüncem taşıyor

La Vita

Minik bir serçenin ağzındaki su damlası

Geceyi aydınlatan iki göz

Sanatyada Zeki Müren söylüyor

İnsan insana d/ayanmış

Yanık buğday başağı

Ömrümün tümcesi

Ne zaman konuşmak dilesem

Elim kaleme gidiyor

Şiir sil baştan öğrenmek

Tül çorabımı geçiriyorum ayağıma

Eteğim kat kat rengarenk

Ne yaman bir çaba evrene karışmak

Son maden suyunu akşam tüketmişim

Ruhumu ayrıştırıyorum

sap saman derdinde

Yine de seviyorum şarkılar dinlemeyi

Kuşları ve çiçekleri

Evet seni en çok seni

La Vita