Labirent

Akşam alacası düştü Bozyaka' ya.
100.Yıl Polis Okulu büklüm büklüm uzar.
Her büklümü bir labirent
Her büklümü bir ümidime mezar
Bıktım hep gitmeler, gelmelerden
Her gidiş gelişte ölüyorum azar azar
Her gidiş gelişte Bozyaka daha da uzar.

Her gece yılan çıyan böler uykumu
Her gece kâbuslar rüyama sızar
Gün güzelliğe değil, çirkefe doğar
Gün sevecenliğimi boğar, isyanım azar
Ne zaman tatlı bir hayal kursam
Zorla bir el onu da bozar
Öyleyse gün doğmuş, doğmamış ne yazar.

Sen bir bahardın kalbimi yeşerten
Zaman acımasız mevsimleri şaşırtan
Ki.. o mevsimler hayallerime mezar.
Odam sessiz, pencerem kimsesiz
Gelmez oldu baharım, virân bir zâr.
Sevdamı bitirdi, gençliğimi soldurdu
Bitmek bilmeyen bu meçhul yazlar
Ilık yaz gecelerimde yaralarım sızlar...

Gözlerim kan çanağı, bağrım kan gölü
Kim geçti buradan kimindir bu ayak izleri
İstemiyorum, istemiyorum gelmesin
Sensiz olduktan sonra ne baharlar,
Ne de yazlar...
Kalbimi de titretmez oldu
Gülerek ümit veren yılışık kızlar...
Gönlüm bir seni sever, bir seni özler...

Sevda çocuksu masum bir yalanmış meğer
Ahde-vefa kalmadı unutuldu sözler
Hani bülbülün güle yaktığı şarkılar
Sustu pikaplar, kırıldı sazlar...
Sevgilim yine mi adresi unuttun? .
Vilayet belli, Bozyaka...
Kapıda 100.Yıl yazar...

1992