Lal Konuşmalar

Sözlerle çok şey anlatılır.
Ya sustuklarımızla,
Bir ses yankı yapar;
Ya surat asılır,
Ya gülümser,
Susar.
Sustukça
İçinden gümbür gümbür
Bağıran biri var.

Biz en çok susan tayfalar mıyız
Burada bu yüzsüz kimliksiz sayfalara
Bir şeyler yazan bizler
Nelere sustuk
Susturulduk.
Yok yok en çok nedir bizi susatan gerçek.
Yoksa hep kendi bencil
Kibirli yalnızlığımız mı?
Bu kör kuyulara atan.
Yusuf değiliz ki
Bir saray beklemiyor
Bizi.
Ne bileyim belki de
Susuzluğumuz sevgiye, ilgiye.

Tamam anladım, dostum:
Bunca kibirden duvarlar örerken
Kalbimize, kendi bencilliğimizle
Her bir sesi,
Sandık ki bize karşı
Neden hiç çıkmadık
Küçük hücremizden.
Bu havuzdan daha büyük bir okyanus
Yok mu?
Bu dünya da
Bunca insan denizinden.

Haydi bir ufuk çiz kendine
Yaklaş yaklaş
Bu çizgi değil
Gördüğün en son çizgi
Gün batmadan ulaşmak zor.
Lakin hep ilerde olacak
Senin en sevdiğin.
Ufuk çizgin sen yaklaştıkça
Uzaklaşacak.

(Kasım 2010 İstanbul)