Lal Oldum Ben Sende

Yüreğimin yorgunluğuyla uyandım yine bu sabah,
Gözlerimin ağırması ve aynaya baktığımda kan çanağına dönmüş iki çift göz.
Ve yine utandım.
Ve yine gözlerime mahcup oldum.

Kim için ne için bukadar onları üzdüm ki..

Kalbim üzüntüden dolayı hergün sancılar içinde yoruyo tüm bedenimi.
O da bitkin ve halsiz düştü.
O da pes etme çabasında.

O'nuda hak etmeyen biri için çok üzdüm.

Tamam biliyorum.
Şimdi diyeceksiniz 'bunları bildiğin halde neden üzüyorsun,neden ağlıyorsun' diye.
İnanın bunun cevabını bende bilmiyorum.

Hani masum bir çocuğu annesinden ayırırsınız ya.
Arkasından annesine koşup 'beni bırakma anne haykırışı vardır.
O misal bende ki.
Sanki snnemden ayırmış gibi canım yanıyor.
'Gitme'demeyi beceremeyen bir lal'ım ben..

Ağlasamda,ölsemde geri dönmeyecek bir sevda bende ki.
Bazen zor ama bazen ise bunu bile seviyorum.
Nasıl bir sevdadır ki bendeki..

Herşeye inat yine seni seviyorum diyecek kadar çığlığım var benim.
Herşeye inat seni affedecek grurumda var benim.
Ama gelmiyorsun ki..

Tamam istersen anlaşalım.
Sen gel.
Ben seni son kez uzaktan göreyim.
Uzaktan dokunayım.
Uzaktan bakayım sana uzun uzun.

Ama sen her zamanki gibi bu anlaşmayı da beceremezsin.
Yine eline yüzüne bulaştırırsın ve yine gözlerimi, kalbimi acıtırsın.
Canım yansa da ne fayda.

Gelecek misin?
Hayır..

05/03/212
21:12