Le Get

...






Şehir ağlamalarının dumanı kaçmış gözüne
Susman bundandır ki sussss
Bildiğim karanfillerin uykusunda,
Ben bir düşün düşmesinde sen düşü
İçime akan siyanür, diyeceğim lakin



Ellerinde okuyamadığım iki çizgi
Ya da üstü örtülmüş labirent,kuşkulu
Sen beyazsın hala, siyah ellerinin kınası yunma
Bakıyorum ordasın ama yüzün yok ama ordasın, yüzüm
Bakıp ağlıyorsun ama yağmur yağmıyor bu defa



Dinler misin

Ölmeyecek kadar güzel değilsin fakat...
Vaz geçilmeyecek kadar da kutsal değil, lakin
Saralı sevmekten, elimde değil desem de ellerim
Git demek, gitme demek ne bileyim ama git yinede
Bırak kapansın yaralar ki sen larvasından korkulu
Acnın devşirdiği ağrılara lal zül ve kan örgülü
Ardından kapanan kapılar gibi sürgülü



Seni ekmeğe, güle, suya, ya da bir şiire
Dokunma diye duruşum duvarım dağım
Kesilmiş ağacım yağmalanmış mimoza
milyon kere oktavım sesin çığlığı ışığı atomun
Gözlerimi saklamam bundandır, her ölmeye



Dinle, yağmur

Yine de ağlamasan diyorum öyle her şeye
Hem daha şubat
Bütün ayrılıklar sınanır bu mevsimde
Aşk mahremken henüz öznemde
Hasret nabzını tutar her gecenin
Her gülümsemek gitmek değildir
Dişlerini kırarak cesetlerin
Öyleyse o benim tuzda okyanus
kanda fosil suda düş izi
Ruhun ölme ayininde her nefes



Hani gitmesen diyorum, le get
Sol göğsümde açan karanfil solmasa
Hani diyorum daha ölmese cemre
Çünkü aşk, sudan ağırdır
ve ben senin tek sömürgenim...







CÇ_