Leke

felaket duyulurken uzaktan uzağa
gözlerine doğru
ve ben seslenirken yüreklerin içlerinde
inceden inceye
sessiz geminin notalarından dinlerken acıyı
sol anahtarı
hissetmeli dedim ömrün sonunda
bu kazadan kılpayı dönen ilhamı

inleyen ruhumun
mezar kalıntılarında
ve onda
bunda
şunda
yokluğa düşen her bir tohumun yaşam anıtında

derken derken
daha dahalarda
selamlaşmanın verdiği mecburiyette
arsız dilin söylemlerinde
sende
bende
beklenilen mühletlerin saniyelerinde
çizilir kalp boşluklarının tutanaksız ipleri

hiç kimsenin elleri
herkesin telmihinde bir bir gösterilirken
yağmur
kışın soğuk yüzünde
nöbet değiştirirken
saklanır hazine kutumda kelimelerim
hecelerim
söylemek isteyipte söyleyemediklerim

kibir uğruna
en aşağılara kayar özlem deyip gözlediklerim

kör ağacın
serpilmiş düşlerinde
ölür yazamadığım şiirlerim

ve beynimin çeşitli yüzlerinde
derin dramlar yaşanır körü körüne

sessizce taşır düşünü leke

sen gelmeden bir saniye önce
babamı ikna ederken
annemin sevgisine...



02.11.12