Leş

"Çocuklara kıymayın efendiler

bulutlar adam öldürmesin."

gözlerinden tanıdım

ne çizilmiş satırlarında kitapların

kırmızı

ne sesini bana çeken öykülerde

ellerini tutunca anladım

yüzyılların nasıl üşüdüğünü

aklımın zincirinde pas tutan

fetal yorgunluktan bir de

açıyor sabah

sevinmedim doğuşuna güneş

balkonda asılı duran

mandalsız çamaşır benim

sustalı zamanın kopardığı

fırtınaya bakar kaçmam

çamurlu sokaklarında gezerim dünyanın

çok çocuklar gömüldü çünkü

dışım çıkmaz sokak

içim ağırlıyor durmadan karalar

göğsüme tüneyen çirkinlik çağı

seni emzirmedim daha

kirli sarı gözlerinden tanıdım

betimsizliği yüzüme vuran vurana

şiir olmaktı niyetim

unuttuk çocuklar gibi ağlamasını demek

kısa bir cümle nokta veya ünlem

neyse

eşgalini veremem bilirim ancak onları

gözü yaşlı şiire düşen piç kuruları

çekip çıkarmasın kendini

rem uykusundan gece

hayaller uçurtmanın kuyruğu

gerçekler ikinci elden kelepçe

tutukluyuz yazık

yazık ne hazin kelime çocuk

yavaş yavaş itiyor güzelliği karanlığın terine

anahtar deliğinden bakıyor canına kıydığın

bilirim çiçek açmaz örselenmiş gülüşüne

saplanmış darağacın

Görsel: Trisha Clancy

https://www.youtube.com/watch?v=j-WvhIIWURU

.