Leyla

Bu aralar başımın kalabalık düşüncelerinden kurtulmak adına ve öldürdüğüm şiirlerin helalliğini kendimce almak adına şiirlerin arasında kaybolmayı bir meziyet bildim.Doğru mu yapıyorum bilmiyorum ama geldiğime pek pişman olmuyorum hani...

Evet gelelim

[b]Leyla'[/b]ya; tanıdık bir örgü yine,yani şairin vazgeçemediği hece.

6+5 li duraklarıyla örülmüş 11'li bir hece şiiri, hem hiçbir hecesinde ve hiçbir durağında sapma olmadan gayet başarılı bir şekilde vücuda getirilmiş.

Sonra yine önceki birkaç şiirinde gördüğüm gibi aliterasyonlarla şiire bir ahenk verilmiş,akıcılık kazandırılmış.

Gördüğüm,göreceğim görüntüde olan başarıyla sınırlı kalmıyor. Bir de derinim var diyor bir de içimin derini...

İşte burada yüzyıllardır şairleri söyleten,yetmeyip inim inim inleten o acıyı görüyorum... Aşka düçar ağrıyla hemhal olmalara şahitlik ediyorum ve yine kendimden bildiğim ağrıyı tebrik etmiyorum,yabancısı olduğum vakitler olsaydı bir tebriği esirgemezdim biliyor ve biliniyorum...

Önce Mecnun'u gömmeli toprağa,sonra Leyla'yı Mecnun'a.

Duasında😥