Leyla Ile Mecnun

Üfür,aşkı ot bitmez gönlüme Leylam
Devşir'sen her yokluğumu çiçeklere
Sürüp göğsüne yaramda ki sızıları
Ihlamurundan ılık,ılık aşkın demlense

Bitimsiz çölün zerreleri,düğün eyleye
Yatmışsın bağrına bir zalim denizin
Kuşların dikmişler türbeni,sevgilim
Gözlerim yaşlı her yerde adım deli

Leylam,telvesindeyim koca alemin
Senden geriye süslenmiş kemerin
Menzilini şaşırmış bir ok'un ıslığında
Tasalıdır yüreğim uzaklarda mısın?

Ölümler bile çekinir olmuş bir deliden
Sensiz her adımım günah imiş nafile
Görkemli bahçelerinde dikenler bitmiş
Sabaha yakın eteğindeyim sevgilim

Ah eden kaç serap görmüştüm perişan
Feleğin içirdiği ızdıraplarla kavrulan
Mecnunu terk ederek yalnız ve yetim
Türbenin alemine raks eyler cesedim