Lirik Şiir

en ücra köşesine fırlatıverdim seni,

kalbimin,ruhumun,beynimin,benliğimin...

ne demişti Minik Serçe,

hani yazarken Yalnızlığın Senfonisi'ni

dokunulmazdı çocukken ağlamak...

sen çocukça bulmuştun hani.

oysa ki çocukça değildi,

aşkım çocuksuydu!

yetişkin bir kadındım ben

yirmi sekizinde...

ama kalbim titrekti,gözyaşlarımla...

en ücra köşesine fırlatıverdim seni

kalbimin,ruhumun,beynimin,benliğimin...

çıkıp gelme,acıtma,kanatma,ağlatma,fırlatıp atma!

gülüşün gülüşün gülüşün...

çıkagelmiş ,sabah ayazlarımı bile ısıtıveriyor.

senden parça gülüşün,sen yoksun

nasıl bir katre-i matem düşmüş...

yanaklarımdan süzülmüş...

doğru sanane ki...