Lokma

Ab_ı hayat kurudu içimin yarısında
Kayalar yarılır hep yüreğimin yasında

Hak yolunda pervaneydi bağışlanan nefes
Nefs yolunda imtihandı geçici bu heves

Mürvet taşıyan attan düşmeden var mı kalan
Son güne erince olacak ortalık talan

İman edene şahitlik edecek dört kitap
Uyuyan miskinleri uyandırır o hitap

Okudukça düşündürür manasındaki hak
Hakkı kaybetmişsen şayet aşk ateşini yak

Yaratılınca Mustafa gönüllerde sefa
İhsan eyledi cümlemize doluca vefa

Divane olmuş kuş pençesidir eksikliğim
Secde durur mihrabında aciz kesikliğim

Darlaştı kapılar,karıştı hep gündüz gece
Bin sual ettikçe zorlaştı her bir bilmece

Nifak sokan zehirli diller batar tabut'a
Nasıl sığacaklar,şişdikçe beyaz çaput'a

Çiğnerken zehirli ağızla dünya lokmasını
Elbet giydirmez ki hak,o şerefli hırkasını

Bu cihan mülkünü taşır her yaşlısı genci
Belki ermiştir hakka hor gördüğümüz zenci

Çiğnediğin her lokmayı,yutmadan bir düşün
Belki değişir ince nüanslara görüşün

Unutma ki her insana verilecek sela
Aldığımız nefeste,ölüm anmalı evvela

Kudret bağımda soldu hep latif çiçeklerim
Kuşlar zikrettikçe toprağa dalar düşlerim

Artık son menzil ölümdür yoktur ki ötesi
Kurtuluş için yetmez hiç kimsenin tövbesi