Lokomotif
Öyle ağır ki hava
sessiz bir çığlık atsam
giyotin gibi kesip geçer de teni
şu siyah bulutun bağrında bekleşir
yağmur sökene kadar
güneşe dokunamayan gözlerim
yine kurşun haddehanesi
dudaklarım taş duvar
Aşk ağır işçiliğidir insanın böyle zamanlar
Öyle üç öğünle doymaz sevgili
acıdan beslenir adına yalnızlık denen canavar
bir defa yol bulmasın ruhunda
kalleşçe kemirir durur
tamiri zor, derin inzivalara yol açar
Dedim ya;
şu öğlen vakti
hava öyle ağır ki
mısralarca yazsam
getirsin diye sana şiiri
yetiştirsem ilk kalkan trene
alsa bile çekemez yaralı tümceleri
bozulur lokomotifi..
dökülmüş içses mısralara dizeler şahit...
tebrikler👍👍👍👍
Değerli büyüğüm, yorumlarınız başlı başına şiir sizin. Ruhu okşuyor her cümleniz. Çok teşekkür ediyorum, saygı ve sevgilerimle.
bu yaz yağmurlar uzun sürdü. basık rutubetli tuaf bir durumu var. sabahleyin kahvaltı da kahvemi içerken içimize kurt düştü. Acaba dedim bu komisyoncular yağmur işine el atmasınlar, hani meyve sebze pahalı olsun, yedirelim misali, gökyüzünü yağmur bombalarıyla doldurmasınlar sakın... Arka arkaya yağmur sicimleri gibi düşen şiirlerinde şiire olan hasretimizi almaya devam ediyor. Tam zamanında şiirlerin gelmeye başladı. Bu yüzden yüreğine bin sağlık...teşekkür ederim...