Lokomotif Ve Özlem

Çalıp durma düdüğünü öyle canhıraş feryatlarla be lokomotif!
Anladık kardeşim !
Koro şefi sensin bu mekanda,
Senin borun öter istasyonda,
Emir komuta burada sende !..

Senin içinde sevdiklerim,
Benim içimde ise kabaran özlemlerim,
Uzaklaştıkça sen peronlardan,
Katlanıyor her metrede hasretlerim...

Şunu iyi bil ki,kara kalpli,ruhsuz lokomatif !
Şu anda benden alıp uzaklara götürdüklerin,
Vazgeçilmezlerim,uğruna bel bağladıklarım,
Tüm mutlulklarım,hüzünlerim,
Tüm yalnışlıklarım ve pişmanlıklarımdır..

Ama, senin kalbin var mı ki,beni anlayasın?
Her yanın tahtadan , demirden..
Nasıl farkında olacaksın ki,
Yüreğimin şu anda taş kesildiğinden?

Tamam be kardeşim'
Kes su uğursuz düdüğünü be !
Kanatma eski yaralarımı daha fazla öyle.
Bastırabilirmisin sanıyorsun,
Sessiz feryatlarını yüreğimin,
o canhıraş düdüğünle?

Sanki nisbet ediyorsun sen bana öyle...
Ne anlarsın ki sen sevgiden,hasretten,söyle?
Hepimiz görüyoruz perondan gidiyorsun,
Gittiğinden hepimizin haberi var..
Uğurlar olsun ! Açık olsun yolun!
Hayırlısıyla gideceğin yere var !