Lösemili Çocuk

Bir çocuk sessiz ve sakindi
Bir köşe başında oturmuş
Dalgın dalgın bakıyordu
Saçları sıfıra vurulmuş
Kaşları dökülmüştü
Çok üzgündü halinden belliydi

Oturdum yanına elimi omzuna attım
Neden üzgünsün dedim
Buğulandı sözleri nemlendi gözleri
Arkadaşlarım ayırıyor
Sen lösemi,sin diyor dışlıyorlar beni
Ben,mi yazdım bu kaderimi derken
Sel olup boşalıyor göz yaşları

Elinden tuttum kal hadi dedim
En yakın marketten bir top aldım
Hadi oynayalım dedim
Çok mutlu olmuştu gülüyordu
O tatlı masum yüzü
Üzülme dedim buda gelir geçer
Ben her,gün oynarım seninle dedim
Yeter,ki gülsün senin tatlı yüzün

Ve her gün fırsat buldukça gittim
Oyunlar oynayıp güldük
Çok mutluydu çocukluğunu yaşıyordu
Her gece yatarken dualar ettim
Tüm hastalara şifa diledim
Neden ey dostlar dışlıyorsunuz
Neden dostlar bir elde siz uzatmıyorsunuz
Bizim yarınımız belli,mi
Bizde aynı şeyleri yaşaya biliriz

Hadin uyanın artık gururlu rüyanızdan
Bırakın sadece kendinizi düşünmeyi
O çocuk bir lösemi bizim çocuğumuzda olabilirdi
Dışlamayın kucak açın elinden tutun
Sevgi en büyük ilacıdır her,şeyin

02 Ekim 2015 726 şiiri var.
Yorumlar