Lugat

susmak mıydı yoksa bir akrebin kendi zehrini içmesi
senin saçlarını toplayıp güzel olan ne varsa alıp
asla yürüyemeyeceğim bir yola girmen miydi yenilmek?
yağmur ormanlarını kurutur gönlümün bulutları
yeşilin ve baharın anlamlı bir dizede sevişmeyeceği
ölü bir dil bıraktın ağzımda gevelediğim jiletlere...
kan diye dökülür adın dudaklarımdan geceye.

kimseyi özgür bırakmadı kuşu olduğumuz kafesler
bir antlaşmayla son bulmadı dünya savaşlarımız
sen ve çiçekli elbiseler
ben ve intihar ne kadar yakışıyormuş birbirine.

boğulmak mıydı yoksa balinanın
o bilinmeyen sebeplerle karaya vurması.
senin sürrealist bakışlarında bulduğum
sonsuz figürlerde
çözmeye çalıştığım mutluluk bilmecelerinin
cevaplarını başkalarına vermen miydi bertaraf olmak?

sen ve hayal
ben ve kaybetmek eş anlamlıyız lugatta.