Lullaby

Defalarca not düştüm yaprak aralarına
Soğuk bir sabahın koynunda yaşlanacaktı intihar hecelerim.

...

Yasak kentin çıkmaz sokaklarında vurulurken öksüz kısraklar
Yağmurun ninnisi uyandıracaktı komaya girmiş yoksulluğu
Ve yeniden yazılacaktı yalnızlığın fahişeliği.

Kardelenler uyandığında sefillik yeniden dirilecekti
Tıpkı on sekizine yeni girmiş edalı bir kız gibi kırılgan.
Onunda küçük elleri olacaktı
Sarılmaya çalışacaktı annesinin göğsüne
Açlığını bastıramazken günah tohumları dirilecekti dilinde.

Kulağını yırtan ninnilerin adı gibi
Ağıt yankılanırken, tabuta düşecekti kefensiz.
Lânet yağarken meleklerin dudaklarından
Öksüzlüğün tak dediği yerde üzerine dökülecek toprak
Tıpkı güneşe yüz süren kardelenler gibi, kısa ve öz.

Dünün intiharlarını süslerken gecenin koynuna
Kırağı sarılacak dudaklarıma.
Sabaha dek süren sancının sıcaklığı izbe sokaklarda satılırken
Yarının bacak arasına peşkeş çekilecek hayat.

Ve sen hayat
Dokunacaksın annenden kalan ağıtların sıcaklığına.