Madam Cenapları

Şimdi geceler, karanlıkla beni mühürlüyor Madam,
Bu mısralar son defa düşüyor: hayallerde kalan selam


Gerçekler şehrinden yelken açmış deryalara
Ama varamamış suretler beldesinde karalara
Var olmaktan çıkmış şeylerin
Ve arada kalmış gölgelerin
Tasvirlerine dalmışım, uyuyorum çok derin


Madam, yakanızdaki iğde kokusu kadar eskiyim
Odeonlarda yankılanıp sonra unutulmuş bir ezgiyim


Deniz kırlangıçları sabah açlığını haykırıyor
Suların gece kurşunîsi soluyor
Gökler onları mavisine boyuyor
Ben bir rüyalar ve eskimiş arzular yığınıyım
Sessizlikler içime sel gibi doluyor


Madam, kirli gölgelerde her nefes bir eksilmedir
Gözlerinizde başlayıp bitiyor işte bir meddücezir


Tutsak edilmiş hatıralarımı bıraktım orada
Ruhumu kuşatan haşin fırtınalar
Ölülere yazdığım umut dolu mektuplar
Gölgelerde saklanan korkunç varlıklar
Siyah beyaz rüyalar ülkesidir bu ve sisli anılar


Madam, gözyaşı yüce bir manaydı vaktiyle yüzlerde,
Şimdi bir riya oldu, alkışlar duyuluyor izlerde


Yıldızların ötesinden iniyormuşçasına
Sükûnet çok kesif ve derindi
Sözleri ağzından ipliklerce dökülüyormuşçasına
Mermer dudaklardan akan acı bir suydu hazindi
Dilinde büzülmüş bir zaman, rüzgârla dikilmişse kelâm,
Taş bile ağlardı o sesin ucunda, zira şekilsizdi meram


Madam, merhamet bir sanat gibiydi eskiden,
Şimdi erdemler, halkın kucağında ölü bir beden


Tıpkı insanlara kötülük getiren bir rüya
İnatçı bir hayal gibi koşuyorum bir arzuya
İnsan olma arzusu bu, son asırda terk edilen
Orak yemiş ekin gibi biçilen ve öldürülen
Bir zamanlar terleyen vicdanlardı şehirlerin temeli
Artık paslı aynalarda aranır ölü vefa heceleri


Madam, hep haysiyet giyerdi insanlar sabahlarına
Şimdi seriliyor insanlık, çıkarların ayaklarına


Yeni uyanmış flû ve mahmur hayaller
Hani canlanmış ve kor olmuş sevgiler
Yufka yürekli yalanlar ve tatlı yağmurlarında
Uyuşuk boyun eğişlerle dolu yeşeren ümitler

Madam cenapları, bendenizden size latif geceler

İzmir, 2018