Madam Tasua

Ayın dokuncu günü kulağıma bırakılan ezanla
Adın Tis'a dediler..
Daha yürümeyi bile bilmezken
Avuçlarımdaki sırat çizgisinin üstüne bedenimi bıraktılar.
Hayat denilen sen'li toprakların
Bana üvey yas'lar bahşedeceğini söylemeden
Çocukluğumun özlemleriyle büyüyeceğimi muştuladırlar.

Dokuzuncu köyün eşiğine adım attığım gün...
Yüreğindeki kuyunun içine bakıpta aklımın
Ölüme galebe çaldığı gün...
Duvağı açılmamış gecenin boynuna
Dileklerimi astığım gün biliyordum...
Doğruluğun, cesaretinin tek kalemde kırıldığını.

Soruyorum sana!
Bavuluna ben'li anılarını doldurup giderken
Kaldırımlardaki adımlarını saklamaya ne hakkın vardı?

Oysa ki,
Aşk'ım sana niyet etmiş
Başkasında oruç bozmak caiz değildi!

Aklım boş bir cadı kazanı sanki
İçinde dokuz tilki var
Hiçbirinin kuyruğu diğerini gölgelemiyor.
Utançlarım, auramdaki yedi rengi vaftiz ediyor
Ellerim, dudağındaki şarap kokusuyla sarhoş.
İmtihanını geçemeyen çocuğun karnesindeki
Zayıf ihtimaller dökülüyor ayaklarımın altına
Temize ayırdığım günahlarım
Al yanaklı kör ucubelerin
Omuzlarına dökülen buklelerinin arasında yeniden yeşeriyor.

Ve,
Çaresizliğin morarmış dudaklarını öpmek
Göğsümde emzirdiğim mutlulukların
Yaşanmadan ölmesini izlemek kadar koymuyor.

Sende biliyorsun ki;
İki yakası bir araya gelmeyen cümlelerinin arasında
Adımı andığın vakitler kalbinde akrep ısırığı.
Haksız isyanlarını bastıramadan
Bel kemiğine oturan erken veda yüreğini felç edecek.

Ve,
Şimdilik sadece tur atıp aklından çıkıyorum.
Orada salıncak kurup sallanacağım günlerde gelecek!